لندن فرا میخواند

اینجا لندن است ( به انگلیسی: London Calling ) سومین آلبوم استودیویی گروه پانک راک انگلیسی د کلش است. این آلبوم در ۱۴ دسامبر ۱۹۷۰ توسط سی بی اس در بریتانیا و در ژانویه ۱۹۸۰ توسط لیبل اپیک رکوردز در ایالات متحده عرضه شد. ندای لندن آلبومی در سبک پست پانک است که از طیف وسیعی از سایر سبک ها مانند پانک، رگی، راکیبیلی، اسکا، آراندبی اورلئان، لانج جز و هارد راک تأثیر پذیرفته است.
موضوعات آلبوم مشکلات اجتماعی مانند بیکاری، تبعیض نژادی، مصرف مواد مخدر و مسئولیت های یک بزرگسال را در بر می گیرند. آلبوم با اجماع تمام نقدکنندگان امتیازات تماماً مثبتی دریافت کرد و در ردهٔ هشتم فهرست «۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران ها» ی رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ قرار گرفت. آلبوم در ردهٔ اول جدول های فروش بریتانیا و ایالات متحده قرار گرفت و تک آهنگ اصلی آن «لندن فرامی خواند» در صدر نمودار ۲۰ ترانه پرفروش قرار گرفت.
گروه پس از ضبط کردن دومین آلبوم استودیویی خود تحت عنوان به آنها آزادی عمل کافی بده ( در سال ۱۹۷۸ ) ، از مدیر برنامه های خود برنارد رودز جدا شد. این جدایی به این معنی بود که گروه می بایست استودیو تمرینی خود در Camden Town را ترک کند و جای دیگری برای سراییدن موسیقی پیدا کند. گروه با تأثیر گرفتن از سبک هایی مانند rockabilly, ska, reggae و jazz، در تابستان ۱۹۷۹ شروع به کار بر روی آلبوم کرد. مدیر تور آنها، Johnny Green برای گروه یک جای جدید برای تمرین در Vanilla Studios پیدا کرده بود که در پشت گاراژی در Pimlico قرار داشت. گروه حیلی سریع دموهایی را نوشت و ضبط کرد، که سراییدن و آرنج کردن بیشتر این دموها را Mick Jones نوشته بود و جو استرامر هم اشعار آنها را نوشته بود.
حتی به هنگام دومین آلبوم خود هم د کلش شروع به فاصله گرفتن از سبک پان راک کرده بود. گروه که در سال ۱۹۷۹ دو بار در ایالات متحده تور برگزار کرد، با هنرمندانی همچون Bo Diddley, Sam & Dave, Lee Dorsey, و Screamin' Jay Hawkins و تعدادی دیگر به همکاری پرداختند. این کار باعث گرایش آنها به راک اند رول شد که بر روی آلبوم لندن فرا می خواند تأثیرگذار بود.
در اوت ۱۹۷۹، گروه به Wessex Studios رفت تا شروع به ضبط کردن آلبوم لندن فرا می خواند کند. گروه از Guy Stevens خواست تا تهیه کنندگی آلبوم را بر عهده بگیرد، با وجود اینکه CBS Records از این انتخاب ناراضی بود. استیوزن مشکلات الکلی و مواد مخدری داشت و روش های تهیه کنندگی هم نامرسوم و نامتعارف بودند. در حین جلسات ضبط او نردبانی را می چرخاند و صندلی ها را بالا و پایین می کرد تا یک جو راک اند رولی ایجاد کند. د کلش با استیونز کنار می آمد، خصوصاً نوازنده گیتار بیس گروه، پل سیمونون که کار استیوز را در نواختن بیس خودش و همین طور به طور کلی برای تمام گروه، خیلی سودمند و سازنده می دانست. در حین ضبط، گروه برای گذراندن زمان فوتبال بازی می کرد. این راهی بود تا خودشان را به هم نزدیک تر کنند و ذهن خود را از موسیقی دور کنند، بازی ها هم شکل خیلی جدی به خود گرفته بودند. انجام این کار به متحد کردن گروه کمک کرد و باعث شد جلسات ضبط آسان تر و سازنده تر باشد. گروه در یک دوره پنج تا شش هفته ای آلبوم را ضبط کرد که بسیاری از ترانه ها در همان یکی - دو برداشت ابتدایی ضبط می شدند.