لمیاء

لغت نامه دهخدا

لمیاء. [ ل َم ْ ] ( ع ص ) تأنیث المی. زن سیاه یا گندم گون لب : شفة لمیاء؛ لبی سیاه فام. ( مهذب الاسماء ).
لمیاء. [ ل َم ْ ] ( اِخ ) بنت محمد القزاز. محدثة سمعت علی الجمال عبداﷲ الهیثمی الجزء الاول من فوائد الصلقی. و اجاز لها جماعة من المتأخرین و توفیت فی القرن التاسع للهجرة. ( اعلام النساء ج 3 ص 1362 ).

فرهنگ معین

(لَ ) [ ع . ] (ص . مؤنث المی ) زن سیاه لب یا گندم گون لب .

پیشنهاد کاربران

بپرس