لمعة. [ ل َ ع َ ] ( ع اِ ) لمعه. یک درخش. روشنی ، پرتو : لمعه ای از فیض نور بحر است اساس و ایالت خطه وجود او بازداشت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 7 ). رساله ای در ذکر صحابه رضوان اﷲ علیهم که لمعه ای است از بوارق بیان و حدائق بنان او. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 274 ). از وقت لمعه فلق تا وقت مسقط شفق با طلایع مرگ به بازی درآمدند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 394 ). نصربن الحسن بدین لمعه برق منخدع گشت.( ترجمه تاریخ یمینی ). همه شب سمیر کواکب و مسیر مراکب بودم تا لمعه کهولت صبح در مفارق شباب شب بدمید. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 31 ). و اگر این اندیشه بر خاطر گذرد حاصلی جز آن نباشد که قاموس را ناموس برود واز شعله زبان بلکه از لمعه سنان گیلانیان خود را در معرض خطر آورده باشد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 65 ).
تو در میان خلایق به چشم اهل نظر
چنانکه در شب تاریک لمعه نوری.
سعدی.
درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نورکه بر دو دیده ما حکم او روان بودی.
حافظ.
حافظ چه می نهی دل ، تو در خیال خوبان کی تشنه سیر گردد از لمعه سرابی.
حافظ.