لمبرت کادوالادر ( Lambert Cadwalader ) ( زادهٔ دسامبر ۱۷۴۲ – درگذشتهٔ ۱۳ سپتامبر ۱۸۲۳ ) ، تاجر و رهبر آمریکایی در نیوجرسی و پنسیلوانیا بود. او در جنگ انقلاب آمریکا مبارزه کرد و پس از آن از نیوجرسی در کنگره قاره ای و کنگره ایالات متحده نمایندگی نمود.
... [مشاهده متن کامل]
لمبرت در ترنتون، نیوجرسی به دنیا آمد و فرزند توماس و هانا ( نام تولد: لمبرت ) کادوالادر بود. در ۱۷۵۰ میلادی خانواده وی به فیلادلفیا، پنسیلوانیا بازگشت نموده بودند و او در آنجا در آکادمی الیسون پذیرفته شد.
وی در سال ۱۷۵۷ وارد کالج فیلادلفیا ( بعدتر، دانشگاه پنسیلوانیا ) شد اما کالج را به اتمام نرساند. به جای ادامه تحصیل، او با برادرش جان کادوالادر وارد عرصه تجارت شد.
تجارت این دو برادر به موفقیت رسید و آنها در امور مدنی بیشتر فعال شدند، هم در فیلادلفیا و هم در سطح گسترده تر در کل مستعمره پنسیلوانیا. آنها توافقنامه عدم - واردات را در ۱۷۶۵ میلادی امضاء کردند تا از تحریم بازرگانان انگلیسی حمایت نمایند. لمبرت به طور خاص به یک مخالف صریح قانون تمبر و تدابیر بعدی آن، مبدل شد. در ۱۷۶۸ میلادی، وی در مجمع فیلسوفان آمریکا انتخاب شد. او در ۱۷۴۴ میلادی به عنوان عضو مجلس استانی انتخاب گردیده و همچنین در همین سال در کمیته مکاتبات شهری فیلادلفیا گماشته شد.
لمبرت در سال ۱۷۷۵ دوباره به مجلس استعماری بازگشت. او در گروه شبه نظامیان نیز پیشرفت داشت و به عنوان سروان یکی از گروهان های که در شهر ایجاد شده بود، گماشته شد. پس از آن، وی در بهار سال ۱۷۷۶ نیز نقشی برجسته ای در فراخوان برای کنوانسیون قانون اساسی ایالتی ایفا کرد. وی به عنوان نماینده در این کنوانسیون انتخاب گردید، اما توانست تنها در چند جلسه نخست شرکت کند، چون وظایف نظامی موجب دور شدن وی شد.
در ژانویه ۱۷۷۶، کادوالادر به درجه نظامی نائب سرهنگ گردان سوم پنسیلوانیا در ارتش قاره ای ترفیع نموده بود. در اواخر تابستان، او در نیویورک بود تا در دفاع از شهر کمک کند. او کار روی ساخت استحکامات دفاعی در فورت واشینگتن را در ماه اوت آغاز کرد. پس از نبرد بروکلین، او همراه با جورج واشینگتن روی تنظیم استحکامات دفاعی در ارتفاعات بروکلین کار کرد، اما آنها در ۳۰ اوت تا منهتن عقب رانده شدند، چون تعداد نیروهای بریتانیایی بیش از حد زیاد بود.
گردان سوم پنسیلوانیا برای دفاع از قلعه واشینگتن بازگشت. در آغاز نبرد برای دفاع از قلعه در ۱۵ نوامبر، کادوالادر خط سابقه را در ارتفاعات هارلم نگه می داشت. نیروهای آمریکایی با توجه به اینکه در مقابل دو تیپ بریتانیایی که سه تیپ دیگر در عقب آنها را حمایت می کرد، قرار گرفته بودند، مجبور شدند تا از قلعه عقب نشینی کنند. زمانی که سرهنگ ماگاو قلعه را در روز بعدی تسلیم داد، کادوالادر در میان اسیران جنگی بود. وی به زودی، پس از اینکه به ژنرال هاو در نیروهای بریتانیایی قول شرف داد، آزاد گردید. آزادی سریع لمبرت تا حدی به خاطر رفتاری بود که پدر وی توماس کاداوالادر در جریان جنگ فیلادلفیا در ۱۷۷۶ میلادی با اسیر جنگی بریتانیایی ژنرال ریچارد پرسکات، نشان داده بود.
... [مشاهده متن کامل]
لمبرت در ترنتون، نیوجرسی به دنیا آمد و فرزند توماس و هانا ( نام تولد: لمبرت ) کادوالادر بود. در ۱۷۵۰ میلادی خانواده وی به فیلادلفیا، پنسیلوانیا بازگشت نموده بودند و او در آنجا در آکادمی الیسون پذیرفته شد.
وی در سال ۱۷۵۷ وارد کالج فیلادلفیا ( بعدتر، دانشگاه پنسیلوانیا ) شد اما کالج را به اتمام نرساند. به جای ادامه تحصیل، او با برادرش جان کادوالادر وارد عرصه تجارت شد.
تجارت این دو برادر به موفقیت رسید و آنها در امور مدنی بیشتر فعال شدند، هم در فیلادلفیا و هم در سطح گسترده تر در کل مستعمره پنسیلوانیا. آنها توافقنامه عدم - واردات را در ۱۷۶۵ میلادی امضاء کردند تا از تحریم بازرگانان انگلیسی حمایت نمایند. لمبرت به طور خاص به یک مخالف صریح قانون تمبر و تدابیر بعدی آن، مبدل شد. در ۱۷۶۸ میلادی، وی در مجمع فیلسوفان آمریکا انتخاب شد. او در ۱۷۴۴ میلادی به عنوان عضو مجلس استانی انتخاب گردیده و همچنین در همین سال در کمیته مکاتبات شهری فیلادلفیا گماشته شد.
لمبرت در سال ۱۷۷۵ دوباره به مجلس استعماری بازگشت. او در گروه شبه نظامیان نیز پیشرفت داشت و به عنوان سروان یکی از گروهان های که در شهر ایجاد شده بود، گماشته شد. پس از آن، وی در بهار سال ۱۷۷۶ نیز نقشی برجسته ای در فراخوان برای کنوانسیون قانون اساسی ایالتی ایفا کرد. وی به عنوان نماینده در این کنوانسیون انتخاب گردید، اما توانست تنها در چند جلسه نخست شرکت کند، چون وظایف نظامی موجب دور شدن وی شد.
در ژانویه ۱۷۷۶، کادوالادر به درجه نظامی نائب سرهنگ گردان سوم پنسیلوانیا در ارتش قاره ای ترفیع نموده بود. در اواخر تابستان، او در نیویورک بود تا در دفاع از شهر کمک کند. او کار روی ساخت استحکامات دفاعی در فورت واشینگتن را در ماه اوت آغاز کرد. پس از نبرد بروکلین، او همراه با جورج واشینگتن روی تنظیم استحکامات دفاعی در ارتفاعات بروکلین کار کرد، اما آنها در ۳۰ اوت تا منهتن عقب رانده شدند، چون تعداد نیروهای بریتانیایی بیش از حد زیاد بود.
گردان سوم پنسیلوانیا برای دفاع از قلعه واشینگتن بازگشت. در آغاز نبرد برای دفاع از قلعه در ۱۵ نوامبر، کادوالادر خط سابقه را در ارتفاعات هارلم نگه می داشت. نیروهای آمریکایی با توجه به اینکه در مقابل دو تیپ بریتانیایی که سه تیپ دیگر در عقب آنها را حمایت می کرد، قرار گرفته بودند، مجبور شدند تا از قلعه عقب نشینی کنند. زمانی که سرهنگ ماگاو قلعه را در روز بعدی تسلیم داد، کادوالادر در میان اسیران جنگی بود. وی به زودی، پس از اینکه به ژنرال هاو در نیروهای بریتانیایی قول شرف داد، آزاد گردید. آزادی سریع لمبرت تا حدی به خاطر رفتاری بود که پدر وی توماس کاداوالادر در جریان جنگ فیلادلفیا در ۱۷۷۶ میلادی با اسیر جنگی بریتانیایی ژنرال ریچارد پرسکات، نشان داده بود.
