لقیم
لغت نامه دهخدا
لقیم. [ ل ُ ق َ ] ( اِخ ) ابن سرح التنوخی. له اِدراک. ذکره ابن یونس و قال شهد فتح مصر. ( الاصابة ج 6 ص 12 ).
لقیم. [ ل ُ ق َ ] ( اِخ ) ابن لقمان بن عاد «من القدماء ممن کان یذکر بالقدر و الریاسةو البیان و الخطابة و الحکمة و الدهاء و النکراء: لقمان بن عاد و لقیم بن لقمان...» و کانت العرب تعظم شأن لقمان بن عاد الاکبر و الاصغر و لقیم بن لقمان فی النباهة و القدر و فی العلم و الحکم و فی اللسان و فی الحلم و لارتفاع قدره و عظم شأنه قال النمربن تولب :
لقیم بن لقمان من اُخته
فکان ابن اخت له و ابنما
لیالی حمق فاستحصنت
علیه فعز بها مظلما
فعزّ بها رجل محکم
فجأت به رَجلا محکما.
وذلک ان اخت لقمان قالت لامراءة لقمان : انی امراءة محمقة و لقمان رجل منجب محکم و انا فی لیلة طهری فهبی لی لیلتک ؟ ففعلت فباتت فی بیت امراءة لقمان فوقع علیها فاحبلها بلقیم. فلذلک قال النمربن تولب ما قال. ( البیان و التبیین ج 1 ص 162 و 283 ).
لقیم. [ ل ُ ق َ ] ( اِخ ) ابن نزال.از اخیار عادیان. رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 14 شود.
لقیم. [ ] ( اِخ ) الدجاج. ذکره الجاحظ فی کتاب الحیوان و قال انه مدح النبی ( ص ) فی غزاة خیبر بشعره منه :
رمیت مطاه من الرسول یفترن
شهباء ذات مذاکر و حفار.
قال فوهب النبی ( ص ) دجاج خیبر عن آخرهما فمن حینئذ قیل له الدجاج ذکر ذلک ابوعمرو الشیبانی و المدائنی عن صالح بن کیسان. قلت قصته مذکورة فی السیرة لابن اسحاق لکنه قال ابن لقیم فیحتمل ان یکون وافق اسمه اسم ابیه. ( الاصابة ج 6 ص 9 ).
لقیم. [ ل ُ ق َ ] ( اِخ ) النمیلی. ابن اخت الاحنف بن قیس. رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 295 شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید