لقعه

لغت نامه دهخدا

( لقعة ) لقعة. [ ل ُ ق َ ع َ ] ( ع ص ) آنکه دشنام دهد کسی را و به سخن ترساند او را و بس. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

آن که دشنام دهد کسی را و به سخ ترساند او را بس .

پیشنهاد کاربران

بپرس