لق و دق. [ ل َق ْ ق ُ دَق ق / دَ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) زمین هموار و سخت که گیاه و درخت نداشته باشدو این در اصل لغ و دغ به غین معجمه بوده. ( غیاث ).
