لفگر. [ ل َ گ َ ] ( اِ ) دوده اجاق که از دود پدید آید. میر نظمی راست :که کانون دماغش شعله خیز است که لفگر بسته بینی دوده نیز است.( این لغت با شاهد آن از مجعولات شعوری است ).
