[ویکی فقه] لفظ مؤوّل به لفظ استعمال شده در معنای مرجوح آن اطلاق می شود.
مؤوّل از مصدر تاویل و به معنای «تفسیر شده» می باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح ( ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می گویند، مانند: تاویل لفظ « ید » در آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾ به معنای « قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.
← نکته
۱. ↑ فتح/سوره۴۸، آیه۱۰.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۵، برگرفته از مقاله «لفظ مؤوّل».
...
مؤوّل از مصدر تاویل و به معنای «تفسیر شده» می باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح ( ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می گویند، مانند: تاویل لفظ « ید » در آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾ به معنای « قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.
← نکته
۱. ↑ فتح/سوره۴۸، آیه۱۰.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۵، برگرفته از مقاله «لفظ مؤوّل».
...
wikifeqh: مؤول
[ویکی فقه] لفظ مؤوّل. لفظ مؤوّل به لفظ استعمال شده در معنای مرجوح آن اطلاق می شود.
مؤوّل از مصدر تاویل و به معنای «تفسیر شده» می باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح ( ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می گویند، مانند: تاویل لفظ « ید » در آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾ به معنای « قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.
مؤوّل از مصدر تاویل و به معنای «تفسیر شده» می باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح ( ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می گویند، مانند: تاویل لفظ « ید » در آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾ به معنای « قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.