خداوندم زبانی روی کرده ست
سیاه و لفجن و تاریک و رنجور.
منوچهری.
سر لفجنان را درآرد به بندخورد چون سر و لفجه گوسفند.
نظامی.
|| لفج. ( برهان ) : دهان و لفجنش از شاخ شاخی
به گوری تنگ میماند از فراخی.
نظامی.
لفجن
لغت نامه دهخدا
خداوندم زبانی روی کرده ست
سیاه و لفجن و تاریک و رنجور.
خورد چون سر و لفجه گوسفند.
دهان و لفجنش از شاخ شاخی
به گوری تنگ میماند از فراخی.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
لب کلفت
لب و لوچه
لب های زمخت
دهان و لفجنش از شاخ شاخی
به گوری تنگ می ماند از فراخی
✏ �نظامی�
لب های زمخت
دهان و لفجنش از شاخ شاخی
به گوری تنگ می ماند از فراخی
✏ �نظامی�