لفج فروبردن. [ ل َ ف ُ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) لب ولوچه آویزان بودن. به خشم آمدن. ( اسب ) : گسسته لگام و نگونسارزین فروبرده لفج و برآورده کین.فردوسی.
