لغاط

لغت نامه دهخدا

لغاط. [ ل ُ ] ( اِخ ) موضعی است. ( و به عین مهملة، لعاط، نیز شنیده شده است ). لیث گوید: نام کوهی است از منازل بنی تمیم. و ابومحمد الاسود گوید: رودباری است بنی ضبة را و نیز ابن حبیب گوید: آبی است بنی مازن بن عمروبن تمیم را، و محمدبن ادریس بن ابی حفصه یمامی گوید: لغاط، بنی مبذول وبنی العنبر راست از زمین یمامة. ( از معجم البلدان ).

لغاط. [ ل َ ] ( ع مص ) شغب کردن. ( تاج المصادر ).

پیشنهاد کاربران