لعی. [ ل َ عَن ْ ] ( ع ص ) نیک آزمند. || تیزشهوت. || ( اِ صوت ) لعالک ، کلمه ای که به مردم شکوخیده گویند تا از لغزش دروا شود. یقال : للعاثر لعالک ؛ اذا دعا له بالانتعاش. ( منتهی الارب ).
