لَعْلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق)
پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن قرارداد ترکمان چای و واگذاری ایروان به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم ناصرالدین شاه قاجار به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ مظفرالدین میرزای ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می گفت. شاعری خوش قریحه، شوخ طبع و بدیهه گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. دیوان لعلی به کوشش محمدعلی صفوت به چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).
پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن قرارداد ترکمان چای و واگذاری ایروان به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم ناصرالدین شاه قاجار به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ مظفرالدین میرزای ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می گفت. شاعری خوش قریحه، شوخ طبع و بدیهه گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. دیوان لعلی به کوشش محمدعلی صفوت به چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).