لعالی

حافظ کسی را مخاطب ساخته و در پاسخ او که شعر تر و نشاط آور درخواست دارد،
می فرماید خاطری که افسرده است نمی تواند شعر شاد بسراید.
سپس گوشزد می کند که اگر لعل یار را نگین انگشتر خویش سازد، صد برابر از پادشاهی سلیمان داراتر است
که لعل استعاره از لب یار است. در ادامه خیر را در طعن حسود می داند و غم نمی خورد.
غزل شماره ۱۶۱ سایت ستاره
نویسنده اکرم ادیبی