لطیمه

لغت نامه دهخدا

( لطیمة ) لطیمة. [ ل َ م َ ] ( ع اِ ) لطیمه. مشک. || طبله مشک. ( منتهی الارب ). وعاء مسک :
زلف مگو یک لطیمه عنبر سارا.
قاآنی.
|| بازار عطاران. || ستور که بار و رخت عطار و بزّاز برداشته باشد. ( منتهی الارب ). کاروان که در او عطر بود. ( مهذب الاسماء ). شتری که دواهای خوشبوی بار کنند. کاروان بوی خوش بار: و منه «یا قوم اللطیمة اللطیمة»؛ ای ادرکوها. ( اقرب الموارد ). ج ، لطائم.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- مشک . ۲- طبل. مشک : زلف مگو یک لطیمه عنبر سارا . ( قا آنی لغ. )

فرهنگ معین

(لَ مَ یا مِ ) [ ع . لطیمة ] (اِ. ) ۱ - مشک . ۲ - طبلة مشک .

فرهنگ عمید

۱. مشک، نافۀ مشک.
۲. بازار عطرفروشان.

پیشنهاد کاربران

بپرس