لطیفی قَسْطَمونیه ای، عبداللطیف (۸۹۶ـ ۹۹۰ق)
فرزند عبدالله؛ ادیب، شاعر، تذکره نویس و مترجم عثمانی. در زادگاهش قسطمونی درس خواند و در استانبول در سلک کاتبان و محاسبان درآمد. در ۹۳۱ق به کتابت عمارت (دارالطعام) بلگراد منصوب شد. سال ها در روملی به سر برد و در ۹۵۰ق به استانبول بازگشت و کاتب وقفیات بارگاه ایوب انصاری (۹۵۳ق) و سپس متولّی آن جا شد (۹۶۰ق). از این پس از زندگی وی آگاهی روشنی در دست نیست. آوازه و جایگاه بلند لطیفی بیشتر به سبب تألیف تذکرةالشعرا و تبصرةالنظما است که به نام تذکرۀ لطیفی آوازه دارد و دومین اثر ارزشمند معتبر زندگی نامه ای در ادب عثمانی است. با ظهور این اثر برای نخستین بار نقد ادبی به تذکره نویسی در عصر عثمانی راه یافت. از دیگر آثارش: فصول اربعه (استانبول، ۱۲۸۷ق)؛ نظم الجواهر که برگردان منظوم ۲۰۷ جملۀ قصار امام علی (ع) است.
فرزند عبدالله؛ ادیب، شاعر، تذکره نویس و مترجم عثمانی. در زادگاهش قسطمونی درس خواند و در استانبول در سلک کاتبان و محاسبان درآمد. در ۹۳۱ق به کتابت عمارت (دارالطعام) بلگراد منصوب شد. سال ها در روملی به سر برد و در ۹۵۰ق به استانبول بازگشت و کاتب وقفیات بارگاه ایوب انصاری (۹۵۳ق) و سپس متولّی آن جا شد (۹۶۰ق). از این پس از زندگی وی آگاهی روشنی در دست نیست. آوازه و جایگاه بلند لطیفی بیشتر به سبب تألیف تذکرةالشعرا و تبصرةالنظما است که به نام تذکرۀ لطیفی آوازه دارد و دومین اثر ارزشمند معتبر زندگی نامه ای در ادب عثمانی است. با ظهور این اثر برای نخستین بار نقد ادبی به تذکره نویسی در عصر عثمانی راه یافت. از دیگر آثارش: فصول اربعه (استانبول، ۱۲۸۷ق)؛ نظم الجواهر که برگردان منظوم ۲۰۷ جملۀ قصار امام علی (ع) است.