لطف اندوز. [ ل ُ اَ ] ( نف مرکب ) اندوزنده لطف و مهربانی و خوشرفتاری : برآمیزی و بگریزی و بنمایی و بربایی فغان از قهر لطف اندوز و زهر شکرآمیزت.سعدی.
( صفت ) آنکه لطف اندوزد : بر آمیزی و بگریزی و بنمایی و بربایی فغان از قهر لطف اندوز و ز هر شکر آمیزت . ( سعدی لغ. )
