لطاط
لغت نامه دهخدا
لطاط. [ ل َ ] ( ع اِ ) کرانه سر کوه برآمده. ( منتهی الارب ). || نیزه کوتاه. ( مهذب الاسماء ).
لطاط. [ ل ِ ] ( ع اِ ) ج ِ لَطّ. ( منتهی الارب ).
لطاط. [ل ِ ] ( اِخ ) راهی است در عرض جبل. عمرانی گوید: لطاطکناره نهری است یا رودی است. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید