لطء. [ ل َطْءْ ] ( ع مص ) لطوء. دوسیدن به زمین و چسبیدن. ( منتهی الارب ). به زمین وادوسیدن. ( تاج المصادر ). || به چوب دستی زدن یا خاص است بر پشت زدن به عصا. ( منتهی الارب ).
