لشکرداری طاهریان

[ویکی فقه] حکومت وسیع طاهریان شامل ایالت های جبال، فارس، طبرستان، خراسان، ماوراءالنهر، خوارزم و سیستان می شود، و زمانی که طاهر حکومت مستقل طاهریان را بنا کرد، حتما باید آنچنان از لحاظ نظامی خود را مقتدر می دانست که بتواند نه تنها جلوی شورش های محلی و داخلی را بگیرد، بلکه به عنوان رقیب خلیفه، توانایی داشته باشد که در مقابلش بایستد و این همه مستلزم وجود سپاهی مقتدر است. البته اطلاعات و منابع دربارۀ نظام لشکرداری طاهریان بسیار کم است و از منابع مختلف و خصوصا دوران عباسیان می توان به کم و کیف حدودی آن برسیم.
پس از سقوط ساسانیان توسط اعراب مسلمان، با ایرانیان برخورد خوبی انجام نمی شد. مالیات ها و خراج ها که در دوران خلفای راشدین حتی از زمان ساسانیان بهتر شده بود، در زمان امویان بسیار رشد یافت تا آنکه حتی مانع مسلمان شدن و قبول اسلام ایرانیان توسط امویان بودیم تا آنکه مالیات های بیشتری گرفته شود. غیر از آن به ایرانیان ظلم و اجحاف زیادی می شد. در نتیجه با تبلیغاتی که توسط طرفداران عباسیان و نیز حضور سادات در ایران انجام می شد، تمایلات زیادی علیه اسلام اموی در ایران ظهور کرد تا آنکه عباسیان خصوصا با استفاده از مردم ایران توانستند، پس از جنگ های متعدد امویان را برکنار و قدرت را در دست بگیرند و با این پیروزی دوباره روح استقلال طلبی در بین ایرانیان جان تازه ای گرفت. دوباره در زمان جنگ شرق با غرب (مامون با امین ) شرق پیروز شد. تا آنکه طاهر سردار بزرگ ایرانی توانست امین را مغلوب کند و او را به قتل برساند. در زمان مامون در یک روز آدینه ای، طاهر که از طرف مامون حاکم خراسان شده بود، نام خلیفه را از خطبه انداخت. با اینکه طاهر پس از آن عمر چندانی نکرد و به مرگ مشکوکی از دنیا رفت؛ ولی پسرانش ادامه دهندۀ راه او شدند و دیگر پس از آن بود که شاهد بروز اولین سلسله ایرانی پس از ظهور اسلام در ایران شدیم. و پس از آن بود که به قول ارانسکی ما شاهد حضور برخی از دودمان های محلی در ایران بودیم.
محدوده حکومت طاهریان
برای شناخت بهتر نظام لشکرداری در دوران طاهریان، باید ابتدا از محدودۀ جغرافیای آنان آگاه باشیم.حکومت وسیع طاهریان شامل ایالت های جبال، فارس، طبرستان، خراسان، ماوراءالنهر، خوارزم و سیستان می شود. طاهر پس از آنکه در روز آدینه، نام خلیفه را از خطبه انداخت و حکومت مستقل طاهریان را بنا کرد، حتما باید آنچنان از لحاظ نظامی خود را مقتدر می دانست که بتواند نه تنها جلوی شورش های محلی و داخلی را بگیرد، بلکه به عنوان رقیب خلیفه، توانایی داشته باشد که در مقابلش بایستد و این همه مستلزم وجود سپاهی مقتدر است. البته اطلاعات و منابع دربارۀ نظام لشکرداری طاهریان بسیار کم است و از منابع مختلف و خصوصا دوران عباسیان می توان به کم و کیف حدودی آن برسیم. طاهر به امر سپاهیانش خیلی توجه داشت و در نامه ای که برای فرزندش عبدالله بن طاهر هنگام رفتن به مصر برایش نوشت، گفت: «و سپاهیان را مورد تفقد قرار بده و به دفاتر آنان بنگر و پایۀ هر یک را رسیدگی کن. » این نشان از اهمیت داشتن سپاه در نزد خاندان طاهر است. البته خود طاهر نیز در بدو امر، فرمانده سپاه بود که خود این امر و شرایط آن دوران توجه ویژه طاهر را به سپاه لازم می نمایاند.
تشکیلات و ساختار سپاه طاهریان
با توجه به وسعت زیاد حکومت طاهریان، مشخص است که یک سپاه دائمی که همواره آماده به خدمت باشند را در اختیار داشتند، ولی این سپاه باید درصدی از کل سپاه طاهریان باشند که در مواقع ضروری تشکیل می شوند. نظام لشکرداری با توجه به میراث ساسانیان و نیز حضور اعراب مسلمان باید بر همان اساس باشد. در راس سپاه، سپهسالار یا صاحب الجیش بوده است که پس از منصب وزارت بزرگترین مسئولیت برعهده ایشان بوده است. البته یعقوبی نام سپاهیان و مزدوران را در دیوان جداگانه ای آورده و به نام دیوان سپاهیان و مزدوران (الجند و شاکریه) از آن نام برده است. بعد از سپهسالار، سرهنگ بالاترین مقام را داشته است. البته در هر سپاه چندین سرهنگ وجود داشته که هر کدام بر ۳۰۰ تا ۵۰۰ نفر فرماندهی می کردند. با توجه به اینکه در هر سپاه چندین سرهنگ وجود داشته است، هر سرهنگ یک علم مخصوص به خود داشته تا نیروهای تحت امرش بتوانند او را از بقیه سرهنگان تشخیص دهند. بعد از امیر و سرهنگ، سوار رتبه بالاتری در سپاه داشته و بعد از سوار، پیادگان بودند که اکثر سپاه را تشکیل می دادند.
جاسوسان سپاه
...