لشکر هشتم زرهی

لشکر هشتم زرهی (ورماخت). لشکر هشتم زرهی ( به آلمانی: 8. Panzer - division ) یکی از لشکرهای زرهی نیروی زمینی آلمان در دوره رایش سوم بود که در سال ۱۹۴۰ تشکیل شد و در جریان جنگ جهانی دوم در جبهه های شرقی و غربی به نبرد پرداخت.
این لشکر سال ۱۹۳۸ تحت عنوان لشکر سوم سبک مشتکل از گردان ۶۷ زرهی، هنگ های ۹ و ۱۰ سواره نظام مکانیزه و یک هنگ شناسایی ایجاد گردید. [ ۱]
لشکر هشتم زرهی در جریان نبرد فرانسه، با عبور از جنگل های آردن و ورود به خاک این کشور، روز ۱۵ مه سال ۱۹۴۰ از رود موس در نوزونویل گذر کرد و مقاومت دشمن در اتصال خط آهن در شارویل را بی تاثیر ساخت. [ ۲]
در جریان تهاجم آلمان به یوگسلاوی لشکر هشتم زرهی به عنوان بخشی از ارتش دوم، شامگاه روز ۱۲ آوریل سال ۱۹۴۱ از جانب شمالی وارد شهر بلگراد، پایتخت یوگسلاوی شد. برای مقابله با تهدید بقایای ارتش یوگسلاوی، این لشکر راهی سارایوو در بوسنی شد و این شهر را در کنار سایر نیروهای آلمانی در ۱۵ آوریل به تسخیر درآورد. [ ۳]
روز شمار سلطه بر شهرها:
• ۱۹۴۱:
• ۲۲ ژوئن: یوربارکاس
• ۲۲ ژوئن: سرژیوس
• ۲۲ ژوئن: آریوگالا
• ۲۴ ژوئن: کداینیای
• ۲۴ ژوئن: شتا
• ۲۴ ژوئن: اوکمرگه
• ۲۵ ژوئن: تراکینیای
• ۲۵ ژوئن: اوتنا
• ۲۵ ژوئن: دگوچیای
• ۲۶ ژوئن: دونابورگ
• ۳ ژوئیه: رزکنه
• ۴ ژوئیه: کارساوا
• ۱۱ ژوئیه: پورخوف
• ۱۳ ژوئیه: سولتسی
در جهت آماده سازی برای عملیات تهاجم به شوروی، لشکر هشتم زرهی از عصر روز ۱۶ ماه ژوئن سال ۱۹۴۱ به کمک ۱۰۱ واگن قطار و در عرض ۵۱ ساعت از اطراف پراگ به شمال اینستربورگ در پروس شرقی منتقل شد. [ ۴]
لشکر هشتم زرهی تحت امر سرلشکر اریش براندنبرگر به عنوان بخشی از سپاه ۵۶ موتوریزه اریش فن مانشتاین از گروه زرهی ۴ گروه ارتش شمال، با آغاز عملیات بارباروسا در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۱، موظف بود در منطقه بالتیک پل های بر روی رود دوینا را پیش از انهدام توسط نیروهای در حال عقب نشینی دشمن به سلطه خود درآورد. براندنبرگر و ستادش با مطالعه نقشه های عوارض جغرافیایی منطقه عملیاتی خود ضمن آگاهی از شرایط بد شبکه راه های آن و وجود جریان های متعدد آب در مسیر، درخواست واحدهای بیشتر پل ساز کرد که با آن موافقت شد. هدف اولیه این لشکر رود دوبیسا بود. [ ۵] براندنبرگر بدین منظور نیروهای خود را به چند گروه رزمی تقسیم کرد. در جناح راست، گروه رزمی سرهنگ دوم کریزولی به همراه غالب نیروهای هنگ ۸ پیاده نظام، گردان ۸ موتورسوار، یک گردان تانک از هنگ ۱۰ زرهی، یک گروهان مهندسی رزمی و نیروهای ضدهوایی قرار داشت. در جناح چپ، گروه رزمی قدرتمندتر سرهنگ شلر مستقر بود که هنگ ۲۸ پیاده نظام، گردان ۱ تانک از هنگ ۱۰ زرهی، یک یگان شناسایی، نیروهای ضدهوایی و مهندسان رزمی و نیروهای دیگری در اختیار داشت. [ ۶] گروه رزمی بودِن هازِن نیز آماده یاری رسانی به هر کدام از دو گروه رزمی دیگر بود. پیشبینی می شد نفوذ اصلی در اراضی دشمن توسط گروه رزمی شلر صورت بگیرد. بدین منظور یک گردان از لشکر مجاور دویست و نودم پیاده نظام می بایست با شکستن مواضع دفاعی خط مرزی راه را برای نیروهای زرهی باز می کرد. خود براندنبرگر نیز همراه گروه رزمی شلر بود. [ ۷]