لسان الحال. [ ل ِ نُل ْ ] ( ع اِ مرکب ) زبان حال. مادل علی حالة الشی او کیفیته من ظواهر امره فکانه قام مقام کلام یعبر به عن حاله فلم یفتقر معه الی کلام یقولون نطقت لسان الحال بکذا. ( اقرب الموارد ). قال اﷲتعالی : ماکان للمشرکین ان یعمروا مساجداﷲ شاهدین علی انفسهم بالکفر. ( قرآن 17/9 )، ضرورة انهم لم یشهدوا علی انفسهم بالسنتهم و انما شهدوا بالسنة احوالهم.
