لس انجلس سیاه

بازی چه در زمینه زیبایی شناسی و چه در زمینه داستان به شدت از فیلم نوآر—فیلم هایی که در دهه های ۴۰ و ۵۰ میلادی محبوب شدند و سبک دیداری و قالب مشترکی داشتند، از جمله عناصر شک و تردید و جرم و جنایت—بهره می گیرد و از پرونده های واقعی هم برای ساختن و پرداختن پرونده های درون بازی استفاده شده است، پرونده هایی که بر اساس گزارش های جنایی در سال ۱۹۴۷ در لس آنجلس طرح ریزی شدند. بازی از سبک رنگ های متمایزی استفاده می کند، اما برای وفاداری به فیلم نوآر شامل ویژگی ای برای سیاه وسفید کردن بازی است. بسیاری از عناصر داستان بازی به موضوع کلی فیلم های کارآگاهی و گانگستری مانند از درون گذشته، شهر عریان، جنگل آسفالت، بوی خوش موفقیت، محله چینی ها ، تسخیرناپذیران، محرمانه لس آنجلس و دالیای سیاه اشاره دارد.
لس آنجلس سیاه به ‎دلیل استفاده از فناوری جدید تجزیه و تحلیل عمیق اسکن حرکت جلب توجه زیادی کرد، در این فناوری بازیگری که نقش شخصیت بازی را اجرا می کند، توسط ۳۲ دوربین احاطه می شود تا حالات چهره اش از هر زاویه ای ضبط شوند. این فناوری برای ساز و کار بازجویی بازی ضروری بود، چون بازیکن باید در هنگام بازجویی به حالات چهره متهم دقت کند و متوجه دروغ یا راست بودن حرف وی شود. لس آنجلس سیاه اولین بازی ویدئویی بود که در جشنواره فیلم ترایبکا به نمایش گذاشته شد. پس از عرضه، این بازی تحسین فراوانی را به دلیل پیشرفتش در داستان گویی و فناوری اسکن حالات چهره دریافت کرد. در فوریه ۲۰۱۲، از هر دو نسخه رایانه شخصی و کنسول مجموعاً در حدود پنج میلیون نسخه به بازار عرضه شده بود. لس آنجلس سیاه: پرونده های واقعیت مجازی، نسخه ای از پرونده های بازی برای سربند واقعیت مجازی بود که از اچ تی سی وایو پشتیبانی می کرد و در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷ عرضه شد.