لزجه

لغت نامه دهخدا

( لزجة ) لزجة. [ ل َ ج َ ] ( ع ص ) رجل لزجةٌ؛ مرد لازم گیرنده که از جای نرود. لِزِجَة. ( منتهی الارب ).

لزجة. [ ل َ زِ ج َ] ( ع ص ) تأنیث لزج : اخلاط لزجة . رطوبات لزجة. ارض ٌ لزجة؛ زمین خازه. ( مهذب الاسماء ). || لَزجَة. رجوع به لزجة شود.

فرهنگ فارسی

تانیث لزج . زمین خازه

پیشنهاد کاربران

بپرس