لدد

[ویکی الکتاب] معنی لُدّاً: ستیزه جویان - اهل دشمنی و خصومت (کلمه لدّ جمع الد است ، که از لدد به معنای خصومت مشتق شده است)
تکرار در قرآن: ۲(بار)
(بروزن فرس) خصومت شدید. «لَدَّ یَلَدُّ لَدَداً: اِشْتَدَّتْ خُصُومَتُهُ» چنانکه در مصباح گفته است. لَدَّ به فتح اوّل به معنی شَدیداُلْخُصُومَة و اَلَدّ کسی که خصومتش شدیدتر است. در نهج البلاغه خطبه 68 هست: «یا رَسُول اللهِ ماذا لَقیتُ مِنْ اُمَّتِکَ مِنَ الْاَوَدِوَاللَّدَدِ» ای رسول خدا «صلی الله علیه واله» چه‏ها دیدم از امّت تو از کجی و خصومت!! . خدا را بر مافی‏الضمیرش گواه می‏گیرد حال آنکه سخت‏ترین دشمنان است. . لُدّ به ضمّ اوّل جمع اَلَدّ است: تا با آن پرهیزکاران را بشارت دهی و قومی را که دشمن سرسخت‏اند بترسانی. این کلمه تنها دوبار در قرآن بکار رفته است.