لَخمی ها یا بنی لخم یا مناذره یا دودمان لخمی نام پادشاهی عربی بود که در میان سده های سوم تا ۶۰۲ میلادی در جنوب عراق و عربستان شرقی به پایتختی حیره حکومت کردند.
قدرت دودمان لخمی به متحدان عرب آنها در سرزمین بحرین و یمامه گسترش یافت. هنگامی که خسرو پرویز، نعمان سوم، آخرین فرمانروای لخمی را برکنار و اعدام کرد، متحدان عرب او در نجد قیام کرده و ساسانیان را در نبرد ذوقار شکست دادند، که منجر به از دست دادن کنترل ساسانیان بر عربستان شرقی شد. پیروزی در ذی قار باعث برانگیختن اعتماد به نفس و اشتیاق در میان اعراب شد که به عنوان آغاز عصر جدیدی تلقی می شد.
... [مشاهده متن کامل]
خاستگاه نخستینشان یمن بود و در سده های دوم و یکم پیش از میلاد به سوی شمال عربستان، عراق، فلسطین و سوریه کوچیدند. آنان در آغاز کیش بت پرستی داشتند، سپس مسیحی نسطوری شدند و پس از چیرگی مسلمانان دین اسلام را پذیرفتند. لخمی ها دست نشانده ساسانیان بوده و از متحدان آنان در جنگ های ایران و روم بودند. دشمن آن ها غسانیان یا بنی غسان در سوریه و اردن، پیرو امپراتوری بیزانس ( روم شرقی ) بودند.
ویرانه های حیره امروزه در ۳ کیلومتری جنوب کوفه و در کرانهٔ باختری فرات جای دارد.
طایفهٔ لخم از طایفه جذام مشتق شده بود. آن ها تبار خود را از سوی مادری به پادشاه افسانه ای جذیمه ابرش می رساندند. رهبر نخستین لخمیان امرو قیس نام داشت و او نیز فرزند عمرو بن عدی بود. این عمرو قیس که در آرزوی برپایی پادشاهی ای مستقل بود بسیاری از آبادی های عرب را به چنگ آورد و به فراهم آوردن نیروی دریایی تا کرانه های بحرین پیشروی نمود. در آن زمان ایران در گیرودار جنگ درونی بود. پس عمرو قیس از این فرصت بهره برد و به کرانه های جنوبی ایران ساسانی تاخت.
در ۳۲۵ میلادی شاپور دوم شاهنشاه ساسانی برای سرکوب آن ها با لشکری به حیره تاخت. عمروقیس از کنستانتیوس دوم امپراتور روم شرقی یاری خواست ولی درخواستش پذیرفته نشد و ایرانیان بر حیره دست یازیدند. شاپور دستور داد به مجازات تازش به پارس شانهٔ شورشیان را سوراخ کنند و از آن ریسمانی بگذرانند، این کار سبب شد تا عرب ها شاپور را ذوالاکتاف یا شانه سُنب بخوانند.
سپس شاپور اوس بن قلام را بر تخت حیره نشاند و دولت حیره را تابع ایران کرد و سدی میان ایران و تازیان گذارد تا از تازش های آیندهٔ این قوم به درون ایران پیش گیری کند. در ۳۳۰ میلادی اوس بن قلام در شورشی کشته شد و عمرو پسر عمرو قیس جای او را گرفت ولی لخمیان پیرو ساسانیان و در مقابل، غسانیان پیرو روم و دشمن لخمیان باقی ماندند.
قدرت دودمان لخمی به متحدان عرب آنها در سرزمین بحرین و یمامه گسترش یافت. هنگامی که خسرو پرویز، نعمان سوم، آخرین فرمانروای لخمی را برکنار و اعدام کرد، متحدان عرب او در نجد قیام کرده و ساسانیان را در نبرد ذوقار شکست دادند، که منجر به از دست دادن کنترل ساسانیان بر عربستان شرقی شد. پیروزی در ذی قار باعث برانگیختن اعتماد به نفس و اشتیاق در میان اعراب شد که به عنوان آغاز عصر جدیدی تلقی می شد.
... [مشاهده متن کامل]
خاستگاه نخستینشان یمن بود و در سده های دوم و یکم پیش از میلاد به سوی شمال عربستان، عراق، فلسطین و سوریه کوچیدند. آنان در آغاز کیش بت پرستی داشتند، سپس مسیحی نسطوری شدند و پس از چیرگی مسلمانان دین اسلام را پذیرفتند. لخمی ها دست نشانده ساسانیان بوده و از متحدان آنان در جنگ های ایران و روم بودند. دشمن آن ها غسانیان یا بنی غسان در سوریه و اردن، پیرو امپراتوری بیزانس ( روم شرقی ) بودند.
ویرانه های حیره امروزه در ۳ کیلومتری جنوب کوفه و در کرانهٔ باختری فرات جای دارد.
طایفهٔ لخم از طایفه جذام مشتق شده بود. آن ها تبار خود را از سوی مادری به پادشاه افسانه ای جذیمه ابرش می رساندند. رهبر نخستین لخمیان امرو قیس نام داشت و او نیز فرزند عمرو بن عدی بود. این عمرو قیس که در آرزوی برپایی پادشاهی ای مستقل بود بسیاری از آبادی های عرب را به چنگ آورد و به فراهم آوردن نیروی دریایی تا کرانه های بحرین پیشروی نمود. در آن زمان ایران در گیرودار جنگ درونی بود. پس عمرو قیس از این فرصت بهره برد و به کرانه های جنوبی ایران ساسانی تاخت.
در ۳۲۵ میلادی شاپور دوم شاهنشاه ساسانی برای سرکوب آن ها با لشکری به حیره تاخت. عمروقیس از کنستانتیوس دوم امپراتور روم شرقی یاری خواست ولی درخواستش پذیرفته نشد و ایرانیان بر حیره دست یازیدند. شاپور دستور داد به مجازات تازش به پارس شانهٔ شورشیان را سوراخ کنند و از آن ریسمانی بگذرانند، این کار سبب شد تا عرب ها شاپور را ذوالاکتاف یا شانه سُنب بخوانند.
سپس شاپور اوس بن قلام را بر تخت حیره نشاند و دولت حیره را تابع ایران کرد و سدی میان ایران و تازیان گذارد تا از تازش های آیندهٔ این قوم به درون ایران پیش گیری کند. در ۳۳۰ میلادی اوس بن قلام در شورشی کشته شد و عمرو پسر عمرو قیس جای او را گرفت ولی لخمیان پیرو ساسانیان و در مقابل، غسانیان پیرو روم و دشمن لخمیان باقی ماندند.
