لِخ، چِخ و روس ( Lech, Čech, and Rus ) ، سه برادر افسانه ای هستند که سه ملت اسلاو با نام های لخیا ( لهستان ) ، چخیا ( بوهم، موراوی و سیلیزیا و جمهوری چک ) و روسنیا ( کشورهای امروزین روسیه، بلاروس و اوکراین ) را بنیان نهادند. نسخه های گوناگونی از این افسانه وجود دارد و در برخی مناطق تعداد برادران را دو یا تنها یکی بیان کرده اند.
در نسخه لهستانی این افسانه آمده که این سه برادر با هم به شکار رفتند که با تعقیب طعمه های متفاوت از یکدیگر جدا شدند. روس به شرق رفت، چِخ به غرب رفت و بر کوه ریپ در بوهم ساکن شد و لِخ به سمت شمال رفت. لِخ به دنبال تیر خود می گشت که به عقاب سفید خشمگینی رسید که از لانه اش مراقبت می کرد. او دیدن این منظره در سرخی غروب خورشید را خوش یمن دانست و تصمیم گرفت در همان منطقه ساکن شود. او این منطقه را نیزنو ( Gniezno ) ( واژه gniazdo به لهستانی یعنی لانه ) نامید و عقاب سفید را به عنوان نشان خود برگزید که هنوز به عنوان نشان کشور لهستان بکار می رود و پرچم این کشور نیز به معنی خورشید در حال غروب است.
نام های دیگر لِخ عبارتند از: لِخوس ( Lechus ) ، لاخوس ( Lachus ) ، لستوس ( Lestus ) و لاسزک ( Leszek ) .
چِخ یا پرائوتیک چِخ ( Praotec Čech ) ( پدر اولیه چِخ ) از نام لاتین بوهموس ( Bohemus ) گرفته شده است. ( از قبیله سلتیک بویی که لاتین آن Boiohaemum است و در سرزمین های چک زندگی می کردند. )
در نسخه ای دیگر از افسانه که در جمهوری چک بیان می شود تنها دو برادر بوده اند. الویس جیراساک در کتاب خود بیان کرده که دو برادر، چِخ و لِخ از اروپای مرکزی به شرق آمدند که یکی ملت چک و دیگری ملت لهستان را بنیان نهادند.
افسانه ای مشابه ( که نام های آن کمی تغییر کرده اند ) در داستان های محلی دو نقطه از کرواسی وجود دارد: در گویش کایکاویان در منطقه هرواتسکو زاگوریه ( شمال کرواسی ) و در گویش چاکاویان در پولیسا ( دالماسی مرکزی ) . نسخه کروات افسانه در سال ۱۹۴۰ بدست اس. ساکاچ بررسی و تحلیل شده است.
اولین نسخه داستان لِخ، چِخ و روس در لهستان در کتاب تاریخچه لهستان بزرگ ( Wielkopolska Chronicle ) آمده است که در سال ۱۲۹۵ در پوزنان نوشته شده است. در تاریخ نگاری های بوهمی، چِخ به تنها یا با لِخ آورده شده است و اولین بار نام او در کسماس پراگ ( سال ۱۱۲۵ میلادی ) آمده است.
این افسانه نشان می دهد که در سده سیزدهم میلادی، سه قوم بزرگ اسلاو از ریشه مشترک زبان، فرهنگ و نژاد خود آگاه بوده اند. همچنین این افسانه با این واقعیت که سرزمین مادری اسلاوها در شرق اروپا است همخوانی دارد. این منطقه با پروتو - ایندو - یوروپینز دارای نقطه اشتراک است. در چارچوب فرضیه کورگان آمده که هندو - اروپایی هایی که پس از مهاجرت باقی ماندند به زبان بالتو - اسلاوی سخن گفتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر نسخه لهستانی این افسانه آمده که این سه برادر با هم به شکار رفتند که با تعقیب طعمه های متفاوت از یکدیگر جدا شدند. روس به شرق رفت، چِخ به غرب رفت و بر کوه ریپ در بوهم ساکن شد و لِخ به سمت شمال رفت. لِخ به دنبال تیر خود می گشت که به عقاب سفید خشمگینی رسید که از لانه اش مراقبت می کرد. او دیدن این منظره در سرخی غروب خورشید را خوش یمن دانست و تصمیم گرفت در همان منطقه ساکن شود. او این منطقه را نیزنو ( Gniezno ) ( واژه gniazdo به لهستانی یعنی لانه ) نامید و عقاب سفید را به عنوان نشان خود برگزید که هنوز به عنوان نشان کشور لهستان بکار می رود و پرچم این کشور نیز به معنی خورشید در حال غروب است.
نام های دیگر لِخ عبارتند از: لِخوس ( Lechus ) ، لاخوس ( Lachus ) ، لستوس ( Lestus ) و لاسزک ( Leszek ) .
چِخ یا پرائوتیک چِخ ( Praotec Čech ) ( پدر اولیه چِخ ) از نام لاتین بوهموس ( Bohemus ) گرفته شده است. ( از قبیله سلتیک بویی که لاتین آن Boiohaemum است و در سرزمین های چک زندگی می کردند. )
در نسخه ای دیگر از افسانه که در جمهوری چک بیان می شود تنها دو برادر بوده اند. الویس جیراساک در کتاب خود بیان کرده که دو برادر، چِخ و لِخ از اروپای مرکزی به شرق آمدند که یکی ملت چک و دیگری ملت لهستان را بنیان نهادند.
افسانه ای مشابه ( که نام های آن کمی تغییر کرده اند ) در داستان های محلی دو نقطه از کرواسی وجود دارد: در گویش کایکاویان در منطقه هرواتسکو زاگوریه ( شمال کرواسی ) و در گویش چاکاویان در پولیسا ( دالماسی مرکزی ) . نسخه کروات افسانه در سال ۱۹۴۰ بدست اس. ساکاچ بررسی و تحلیل شده است.
اولین نسخه داستان لِخ، چِخ و روس در لهستان در کتاب تاریخچه لهستان بزرگ ( Wielkopolska Chronicle ) آمده است که در سال ۱۲۹۵ در پوزنان نوشته شده است. در تاریخ نگاری های بوهمی، چِخ به تنها یا با لِخ آورده شده است و اولین بار نام او در کسماس پراگ ( سال ۱۱۲۵ میلادی ) آمده است.
این افسانه نشان می دهد که در سده سیزدهم میلادی، سه قوم بزرگ اسلاو از ریشه مشترک زبان، فرهنگ و نژاد خود آگاه بوده اند. همچنین این افسانه با این واقعیت که سرزمین مادری اسلاوها در شرق اروپا است همخوانی دارد. این منطقه با پروتو - ایندو - یوروپینز دارای نقطه اشتراک است. در چارچوب فرضیه کورگان آمده که هندو - اروپایی هایی که پس از مهاجرت باقی ماندند به زبان بالتو - اسلاوی سخن گفتند.
wiki: لخ چخ و روس