لحیان

لحیان ( عربی: لحیان، لیحیان  ; یونانی: Lechienoi ) , [ ۱] همچنین به نام دادان یا ددان ( عبری: דְּדָן Dəḏān ) ، پادشاهی قدرتمند و بسیار سازمان یافته عرب باستانی بود که نقش فرهنگی و اقتصادی حیاتی در منطقه شمال غربی شبه جزیره عربستان داشت و از زبان دادانیاستفاده می کردند. [ ۲] لیحیانیان بر قلمرو وسیعی از یثرب در جنوب و بخش هایی از شام در شمال حکومت می کردند. [ ۳] در قدیم خلیج عقبه را خلیج لحیان می نامیدند. گواهی بر نفوذ گسترده ای که لحیانیان به دست آوردند. [ ۴] اصطلاح «دادان» معمولاً مرحله اولیه تاریخ این پادشاهی را توصیف می کند زیرا نام پایتخت آنها دادان بود که اکنون واحه العلا نامیده می شود که در شمال غربی عربستان در حدود ۱۱۰ کیلومتری جنوب غربی تیما است، هر دو شهر در عربستان سعودی امروزی قرار دارند، در حالی که اصطلاح «لحیان» مرحله بعدی را توصیف می کند. دادان در اوایل خود «یکی از مهم ترین مراکز کاروانی در شمال عربستان» بود. [ ۵] در کتاب مقدس عبری ذکر شده است. [ ۵] لحیانیان بعداً دشمن نبطیان شدند. رومیان به نبطیان حمله کردند و در سال ۱۰۶ پس از میلاد پادشاهی آنها را سرنگون کردند. این امر لحیانیان را تشویق کرد تا یک پادشاهی مستقل برای مدیریت کشور خود تأسیس کنند. پادشاه حناس، یکی از خاندان سلطنتی سابق، که قبل از حمله نبطیان بر الحجر حکومت می کرد، ریاست آن را بر عهده داشت.
شجره نامه های عرب های بنی لیحیان را از اسماعیلیان می دانند، یعنی از نسل اسماعیل هستند، اگرچه در سنت یهودی تصور می شود که آنها مستقیماً از طریق همسر دومش کتوره ( و نه از اسماعیل ) مستقیماً از ابراهیم آمده اند.