لحد

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۶(بار)
لحد و الحاد به معنی عدول و انحراف از استقامت است وسط قبر را ضریح و قسمت منحرف آن را لحد گویند در لغت آمده: «لَحَدَ اِلی فُلانٍ: مالَ اِلَیْهِ - لَحَدَ عَنْهُ: عَدِلَ وَ اِنْحَرَفَ» همچنین است الحاد. . آنانکه درباره آیات ما انحراف می‏کنند و از استقامت عدول می‏نمایند بر ما مخفی نیستند . انحراف در اسماء خدا آنست که صفات خدا را از قبیل رازق، خالق، معبود و غیره به دیگران نسبت بدهیم و این مفاهیم را مال آنها بدانیم چنانکه مشرکان و غالیان کردند یُلْحِدُون را از باب عَلِمَ یَعْلَمُ و باب افعال هر دو خوانده‏اند. ملتحد: به معنی پناهگاه و محل میل است زیرا پناه برنده به آن میل می‏کند . بگو کسی از خدا به من پناه نمی‏دهد و جز او پناهگاهی نتوانم یافت. . * . نقل شده در مکّه غلامی بود نصرانی از اهل روم به نام بلعام که می‏گفتند قرآن از جانب خدا نیست بلکه بلعام به آن حضرت تعلیم می‏دهد به قول ضحّاک می‏گفتند: سلمان فارسی قصص قرآن را به او می‏آموزد به قول دیگر بنی حضرمی غلام داشتند به نام یعیش یا عائش که اسلام آورد و به قولی دو نفر غلام بودند نصرانی از اهل عین‏التمر به نام یسار و خیر که کتابی داشتند و به زبان خود می‏خواندند. (مجمع). به هر حال از آیه فهمیده می‏شود که کفّار شخص معیّنی را در نظر گرفته و در پی بهانه‏جوئی می‏گفتند: قرآن را او تعلیم می‏دهد و از جانب خدا نیست و خدا در جواب می‏گوید: زبان آنکه به او میل می‏کنند و قرآن را به او نسبت می‏دهند عجمی و غیر فصیح ولی این قرآن عربی روشن است. یعنی: می‏دانیم که می‏گویند: قرآن را بشر به او می‏آموزد ولی زبان کسی که... بقیّه جواب در آیات بعدی است. * . مفعول «یُرِد» محذوف است. در جوامع‏الجامع و کشّاف گفته «بِاِلْحادٍ - بِظُلْمٍ» دو حال مترادف‏اند یعنی: هر کس در آن (مسجد الحرام) قصدی از روی انحراف و ستم کند او را از عذاب دردناک می‏چشانیم. بعید نیست که باء در «بِاِلْحادٍ» زائد و برای تأکید و در «بِظُلْمٍ» برای ملابست و الحاد مفعول «یُرِد» و تقدیر «یُرِدْ اِلْحاداً بِظُلْمٍ» باشد یعنی هر که در آن میلی ظالمانه اراده کند...