[ویکی فقه] التفات به لفظ و معنا توسط واضع هنگام وضع را گویند.
لحاظ لفظ و معنا، به معنای التفات نفس و بذل توجه واضع به لفظ و معنا در هنگام وضع آنها است، زیرا وضع از امور انشایی و اعتباری بوده و با تصور و لحاظ محقق می شود و قوام آن به تصور لفظ و معنا و ایجاد نوعی رابطه میان آن دو است، و به همین خاطر، شرط است که واضع هنگام وضع لفظ برای معنا، هر دو را تصور و لحاظ کند تا بتواند میان آن دو ارتباط برقرار نماید.
لحاظ لفظ و معنا، به معنای التفات نفس و بذل توجه واضع به لفظ و معنا در هنگام وضع آنها است، زیرا وضع از امور انشایی و اعتباری بوده و با تصور و لحاظ محقق می شود و قوام آن به تصور لفظ و معنا و ایجاد نوعی رابطه میان آن دو است، و به همین خاطر، شرط است که واضع هنگام وضع لفظ برای معنا، هر دو را تصور و لحاظ کند تا بتواند میان آن دو ارتباط برقرار نماید.
wikifeqh: لحاظ_معنا