لحاظ خاص

[ویکی فقه] تصوّر معنای جزئی معیّن توسط واضع هنگام وضع است.
لحاظ خاص، مقابل لحاظ عام بوده و عبارت است از تصور معنای جزئی توسط واضع در هنگام وضع و التفات نفس وی به آن، برای برقرار نمودن رابطه وضعی بین لفظ و آن معنا ؛ برای مثال، در وضع اعلام شخصی مانند «زید»، واضع، لفظ زید را تصور کرده و معنای انسان خاص را نیز به ذهن می آورد، آن گاه لفظ را برای آن معنا وضع می کند، که در این جا لحاظ معنای انسان خاص، لحاظ خاص می باشد.