لجاءه
لغت نامه دهخدا
- حشیشةاللجاءة ؛ طحلب. جامه غوک. جل وزغ. بزغسمه.
لجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] ( اِخ ) اصمعی گوید کوهی است از جانب راست راه ، نزدیک ضریة و آب آن ، ضری ، چاهی است که عاد کنده است. ( معجم البلدان ).
لجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] ( اِخ ) نام حره سیاهی است به زمین صلخداز نواحی شام و در آن دهها و کشتزارها و عمارات فراخ است و این نام بدانها اطلاق شود. ( معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید