لثغه
لغت نامه دهخدا
لثغة. [ ل ُ غ َ ] ( ع اِمص ) گرفتن زبان یا شکستگی زبان که حرف سین را ثاء گفتن یا راء را غین یا لام و سین را ثاء و گاف را جیم یا حرفی را بجای حرفی دیگر گویند یا نیکو برداشته ناشدن زبان جهت گرانی. ( منتهی الارب ). صاحب ذخیره خوارزمشاهی گوید: لثغة، چنان باشد که حرفهاء چون سین و راء و غیر آن درست نتوان گفت.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید