لبیا. [ ل ِ ] ( اِخ ) لیبی. لیبیا. رجوع به هر دو کلمه شود. در قاموس کتاب مقدس آمده : لبیا، مملکتی است در شمال افریقا که در ساحل دریای متوسط واقع و از مصر تا کارتاژ ممتد است و قدری هم به طرف خشکی امتداد یافته قسمتی از این مملکت که به مصر اتصال داشت بعضی اوقات لبیا مارماریکا و آن قسمتی که بسایرینی اتصال داشت سایرینیکا گفته میشد و این بمناسبت پنج شهر عمده آن مملکت بود یعنی : سایرینی ، اپولونیة و برنیاسی و ارسنوی و تلمایس. عدد بسیار و گروهی از یهوددر ایام مسیح در این شهر سکونت داشتند و با جدیدالایمانان لبیانی برای عبادت به اورشلیم می آمدند. ( 1ع 2:10 ). مبداء اشتقاق لبیا از لهابیم یا لوبیم است. ( پید 10:13 ) و اینان طایفه جنگجو بودند که شیشق شهریارمصر و زارح حبشی را در جنگ با یهودیه معاونت کردند.( 2 تو 12:3 و 14:9 و 16:8 و دانیال 11:43. ) و با اهل تبت قدیم ( ؟ ) نیز معاون بودند ( بح 3:9 ار 46:9 حزج 30:5 ). رجوع به فوت شود. آخراً لبیا در تحت تصرف کارتاژ و پس از آن در تحت تصرف یونانیان و رومانیان و سرسنیها ( ؟ ) و عثمانیان درآمد. ( قاموس کتاب مقدس ).
