لبکه
لغت نامه دهخدا
لبکة. [ ل َ ب َ ک َ ] ( ع اِ ) لقمه یا پاره ای از اشکنه. یقال ما ذُقت عنده عبکة و لالبکة. ( منتهی الارب ). پاره ثرید. ( مهذب الاسماء ). || طعامی است که خرما و روغن و پینو را بشورانند و گاهی بجای پینو پِسْت ریزند. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید