لبور گابالا ارن

لیبور گابالا اِرین ( به معنای لغوی "کتاب فتح ایرلند" ) ، نگارش مدرن ایرلندی: Leabhar Gabhála Éireann ) که در انگلیسی به عنوان کتاب تهاجم ( The Book of Invasions ) شناخته می شود، مجموعه ای از اشعار و روایت های منثور به زبان ایرلندی است که به عنوان یک کتاب تاریخی در مورد ایرلند و ایرلندی ها از پیدایش جهان تا قرون وسطی در نظر گرفته شده است.
تعدادی نسخه وجود دارد که قدیمی ترین آنها توسط نویسنده ای ناشناس در قرن یازدهم گردآوری شده است. روایاتی را که در قرون گذشته در جریان بوده اند را ترکیب می کند. این کتاب از برحه های تاریخ ایرلند روایت می کند که شش بار توسط شش گروه از مردم سکنی گزیده شده ( یا "فتح" ) شده است: مردم سِسِیر، مردم پارتولون، مردم نمد، فیربولگ، تواتا دی دانان، و میلزی ها. چهار گروه اول از میان رفته اند یا مجبور به ترک جزیره شده اند. گروه پنجم نیز با پرستش خدایان پاگانی و فرهنگ و روش پاگان زندگی می کردند، [ ۱] در حالی که گروه آخر نماینده اجداد مردم ایرلند امروزی یعنی گال ها هستند.
لیبور گابالا در مرجعیت برای سایر کتب بسیار تأثیرگذار بود[ ۲] و تا حد زیادی «تا قرن ۱۹ توسط شاعران و دانشمندان به عنوان یک کتاب تاریخی متعارف پذیرفته شده بود». [ ۳] اما امروزه، محققان لبور گابالا را ( همانند شاهنامه ) در درجه اول یک کتاب بر اساس اسطوره های قدیمی می دانند تا تاریخ. [ ۴] به نظر می رسد که بیشتر نوشته شده بر اساس منابع شبه تاریخ های دوران مسیحیت قرون وسطایی است، [ ۴] اما برخی از اساطیر بت پرستی بومی ایرلند را نیز در خود جای داده است. [ ۵]
محققان بر این باورند که هدف نویسندگان آن ارائه سند تاریخی برای ایرلند بود که با تاریخ روم یا سایر ملل مقایسه شود و با تعالیم مسیحی سازگار باشد. [ ۴] [ ۶] لبور گابالا به یکی از محبوب ترین و تأثیرگذارترین آثار ادبیات اولیه ایرلند تبدیل شد. مارک ویلیامز می گوید که "به منظور پل زدن بر بالای شکاف موجود بین گاهشماری جهانی مسیحی و پیش از تاریخ ایرلند نوشته شده است". [ ۲]