لبود
لغت نامه دهخدا
لبود. [ ل َ ] ( ع اِ ) کنه. ( منتهی الارب ).
لبود. [ ل ُ ] ( ع مص ) لبد. مقیم شدن بجائی و لازم گرفتن آن را. ( منتهی الارب ). زمینگیر شدن. || چفسیدن به زمین. ( منتهی الارب ). به زمین وادوسیدن. || بر سینه خفتن. ( تاج المصادر ). بر سینه فروخفتن مرغ. ( زوزنی ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید