( لبخة ) لبخة. [ ل َ ب َ خ َ ] ( اِ ) درختی است بزرگ شبیه درخت چنار، بارش کوچک و سبز شبیه خرما شیرین اما ناخوش بوی و مزه ٔبرگش مایل به درازی ، چوبش را اگر کسی بشکند و بوی کند خون از بینی او جاری گردد. دو تخمه آن را چون باهم منضم کنند هر دو التیام پذیرد و یک گردد. و عن اباقل الحضرمی : قال بلغنی ان نبیاً شکی الی اﷲ تعالی الحفر فی اسنانه فاوحی الیه ان کل اللبخ. قیل کان سماً بفارس فنقل الی مصر فزالت سمیته. ( منتهی الارب ).
