لب و لنج

لغت نامه دهخدا

لب و لنج. [ ل َ ب ُ ل ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ).
- لب و لنج آویختن یا لب و لنج آویزان یا آویخته داشتن ؛ ناخرسندی نمودن با ملامح روی.

فرهنگ فارسی

از اتباع . لب و لنج آویختن یا لب آویزان یا آویخته داشتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس