لب بسته. [ ل َ ب َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) ساکت. خاموش : تا توی ِ لب بسته گشادی نفس یک سخن نغز نگفتی به کس.نظامی.در عشق شکسته بسته دانی چونم ؟لب بسته و دل شکسته دانی چونم ؟تو مجلس می نشانده دانم چونی من غرقه خون نشسته دانی چونم ؟خاقانی.