لایه بندی اقیانوس

لایه بندی اقیانوس ( به انگلیسی: Ocean stratification ) ، جداسازی طبیعی آب اقیانوس به لایه های افقی بر اساس چگالی است که عموماً پایدار است، زیرا آب گرم روی آب سرد شناور است و گرمایش بیشتر از خورشید است که این آرایش را تقویت می کند. لایه بندی با اختلاط مکانیکی ناشی از باد کاهش می یابد، اما با همرفت ( بالا رفتن آب گرم، فرورفتن آب سرد ) تقویت می شود. لایه بندی در تمام حوضه های اقیانوسی و همچنین در دیگر آب ها رخ می دهد. لایه ها در لایه بندی مانعی برای اختلاط آب هستند که بر تبادل گرما، کربن، اکسیژن و دیگر مواد مغذی تأثیر می گذارد. [ ۱] لایه آمیختهٔ سطحی بالاترین لایه در اقیانوس است و به خوبی توسط اثرات مکانیکی ( باد ) و حرارتی ( همرفت ) درهم آمیخته می شود. تغییرات آب و هوایی سبب می شود که لایه بندی بالای اقیانوس ها افزایش یابد. [ ۱] [ نیازمند شفاف سازی]
به دلیل بالا آمدن و پایین آمدن، که هر دو ناشی از باد هستند، آمیختگی لایه های مختلف می تواند به ترتیب از طریق بالا آمدن آب سرد غنی از مواد مغذی و غرق شدن آب گرم رخ دهد. به طور کلی، لایه ها بر اساس چگالی آب هستند: سنگین تر و در نتیجه متراکم تر، آب زیر آب سبک تر است که نشان دهنده یک طبقه بندی پایدار است. به عنوان مثال، چگالی شیب لایه ای در اقیانوس است که در آن تغییر چگالی در مقایسه با لایه های دیگر اقیانوس بیشترین میزان را دارد. ضخامت ترموکلاین در همه جا ثابت نیست و به متغیرهای مختلفی بستگی دارد. [ نیازمند شفاف سازی]