لایحه حفاظت از بیمار و مراقبت مقرون به صرفه

مقصود از این لایحه افزودن بر کیفیت و مقرون به صرفگی بیمه سلامت، کاستن از نرخ بیمه نبودن از طریق توسعهٔ پوشش بیمه و کاستن از هزینه های مراقبت سلامت بود. این لایحه سازوکارهایی نظیر الزامات، یارانه ها و تبادلات بیمه را به وجود آورد. این قانون بیمه کنندگان را مجبور می کند همهٔ متقاضیان را بپذیرند، فهرست مشخصی از شرایط را بپذیرند و بی توجه به شرایط از پیش موجود یا جنسیت نرخ های مشابهی را مطالبه کنند. اداره بودجه کنگره در سال ۲۰۱۱ پیش بینی کرد این لایحه کسری بودجه های آتی و هزینه کرد مدیکر را کاهش خواهدداد.
این قانون و پیاده سازیش از زمان اجرا، به طور مستمر در کنگره، دادگاه های فدرال و دیگر دولت های ایالتی با چالش مواجه شده است. تلاش ها برای مخالفت، رد کردن و الغای این قانون مورد حمایت گروه های مدافع سرشناس محافظه کار، جمهوریخواهان کنگره و بسیاری از ایالات، سازمان های مشخص کسب و کارهای کوچک و جنبش تی پارتی قرار گرفته است. این گروه ها معتقدند این قانون موجب اخلال در برنامه های بهداشتی کنونی شده، هزینه های بیمه را افزایش می دهد، و به کسری بودجه بیشتر می انجامد. برخی دیگر مخالف ایدهٔ سلامت همگانی هستند و بیمه را نیز مانند دیگر کالاها می دانند، که به مردم ( بعنوان حق ) اعطا نشده است.