لاگوس، ریکارْدو (۱۹۳۸)(Lagos, Ricardo)
لاگوس، ریکارْدو
اقتصاددان و سیاستمدار اهل شیلی، از ۲۰۰۰ رئیس جمهور آن کشور. لاگوس، که تقریباً همگان او را چپ گرایی میانه رو می دانستند، اولین سوسیالیستی بود که پس از سرنگونی آلنده در ۱۹۷۳ به ریاست جمهوری شیلی رسید. با پیروزی در انتخابات ژانویۀ ۱۹۹۹ جانشین ادواردو فری، رئیس جمهور منتخب سابق از حزب دموکرات مسیحی، شد و سومین رئیس جمهور پس از کناره گیری ژنرال پینوشه در ۱۹۹۰ بود که به شیوه ای دموکراتیک انتخاب شد. او وعده داد که بر مبارزه با مشکلات اجتماعی، کاهش جرایم و بیکاری، و بهبود بهداشت و آموزش و پرورش تأکید بیشتری کند. لاگوس از چهره های برجستۀ مخالف دولت نظامی پینوشه بود. در دولت سالوادور آلنده خدمت کرد و از دگراندیشان قدیمی رژیم نظامی به شمار می رفت. او در اواخر دهۀ ۱۹۸۰، زمانی که ژنرال پینوشه هنوز روی کار بود، با انتقاد شدید از وی در تلویزیون مشهور شد. در ۱۹۸۸، به سبب تلاش برای به شکست کشاندن همه پرسی ای که برای تمدید دورۀ حکومت پینوشه تا آغاز قرن جدید برگزار شده بود، بیشتر در انظار جلوه کرد. لاگوس در ۱۹۸۷، حزب هواداران دموکراسی را بنیاد نهاد و تا سال ۲۰۰۰ آن را به دومین حزب بزرگ در ائتلاف حاکم حزب های دموکرات موسوم به کنسرتاسیون تبدیل کرد. درپی بازگشت دموکراسی به شیلی در ۱۹۹۰، نخست در مقام وزیر آموزش و پرورش در دولت رئیس جمهور آیلوین (۱۹۹۰ـ۱۹۹۲) و سپس در مقام وزیر فعالیت های همگانی در دولت رئیس جمهور فری خدمت کرد. دورۀ ریاست جمهوری او زمانی آغاز شد که هنوز اندکی بیش از یک هفته از بازگشت پینوشه به شیلی، درپی بیش از شانزده ماه توقیفش در انگلستان، نگذشته بود. او اعلام کرد که دادگاه های خود شیلی دربارۀ محاکمه شدن یا نشدن ژنرال پینوشه تصمیم خواهند گرفت. لاگوس در دانشگاه شیلی تحصیل کرد و در ۱۹۶۰ دانشنامۀ حقوق خود را از آن دانشگاه گرفت. سپس به ایالات متحد امریکا رفت و در ۱۹۶۶ دانشنامۀ دکتری خود را در رشتۀ اقتصاد از دانشگاه دیوک در کارولینای شمالی دریافت کرد. پس از مدتی فعالیت دانشگاهی، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ در مقام اقتصاددانی باتجربه در سازمان ملل به کار مشغول شد. پس از بازگشت به شیلی، رهبریِ ائتلافی متشکل از همۀ حزب های مخالف رژیم پینوشه (موسوم به ائتلاف دموکراتیک) را برعهده گرفت و در ۱۹۸۶، درپی ترور ناموفق پینوشه، دستگیر و بدون ایراد هرگونه اتهامی سه هفته بازداشت شد.
لاگوس، ریکارْدو
اقتصاددان و سیاستمدار اهل شیلی، از ۲۰۰۰ رئیس جمهور آن کشور. لاگوس، که تقریباً همگان او را چپ گرایی میانه رو می دانستند، اولین سوسیالیستی بود که پس از سرنگونی آلنده در ۱۹۷۳ به ریاست جمهوری شیلی رسید. با پیروزی در انتخابات ژانویۀ ۱۹۹۹ جانشین ادواردو فری، رئیس جمهور منتخب سابق از حزب دموکرات مسیحی، شد و سومین رئیس جمهور پس از کناره گیری ژنرال پینوشه در ۱۹۹۰ بود که به شیوه ای دموکراتیک انتخاب شد. او وعده داد که بر مبارزه با مشکلات اجتماعی، کاهش جرایم و بیکاری، و بهبود بهداشت و آموزش و پرورش تأکید بیشتری کند. لاگوس از چهره های برجستۀ مخالف دولت نظامی پینوشه بود. در دولت سالوادور آلنده خدمت کرد و از دگراندیشان قدیمی رژیم نظامی به شمار می رفت. او در اواخر دهۀ ۱۹۸۰، زمانی که ژنرال پینوشه هنوز روی کار بود، با انتقاد شدید از وی در تلویزیون مشهور شد. در ۱۹۸۸، به سبب تلاش برای به شکست کشاندن همه پرسی ای که برای تمدید دورۀ حکومت پینوشه تا آغاز قرن جدید برگزار شده بود، بیشتر در انظار جلوه کرد. لاگوس در ۱۹۸۷، حزب هواداران دموکراسی را بنیاد نهاد و تا سال ۲۰۰۰ آن را به دومین حزب بزرگ در ائتلاف حاکم حزب های دموکرات موسوم به کنسرتاسیون تبدیل کرد. درپی بازگشت دموکراسی به شیلی در ۱۹۹۰، نخست در مقام وزیر آموزش و پرورش در دولت رئیس جمهور آیلوین (۱۹۹۰ـ۱۹۹۲) و سپس در مقام وزیر فعالیت های همگانی در دولت رئیس جمهور فری خدمت کرد. دورۀ ریاست جمهوری او زمانی آغاز شد که هنوز اندکی بیش از یک هفته از بازگشت پینوشه به شیلی، درپی بیش از شانزده ماه توقیفش در انگلستان، نگذشته بود. او اعلام کرد که دادگاه های خود شیلی دربارۀ محاکمه شدن یا نشدن ژنرال پینوشه تصمیم خواهند گرفت. لاگوس در دانشگاه شیلی تحصیل کرد و در ۱۹۶۰ دانشنامۀ حقوق خود را از آن دانشگاه گرفت. سپس به ایالات متحد امریکا رفت و در ۱۹۶۶ دانشنامۀ دکتری خود را در رشتۀ اقتصاد از دانشگاه دیوک در کارولینای شمالی دریافت کرد. پس از مدتی فعالیت دانشگاهی، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ در مقام اقتصاددانی باتجربه در سازمان ملل به کار مشغول شد. پس از بازگشت به شیلی، رهبریِ ائتلافی متشکل از همۀ حزب های مخالف رژیم پینوشه (موسوم به ائتلاف دموکراتیک) را برعهده گرفت و در ۱۹۸۶، درپی ترور ناموفق پینوشه، دستگیر و بدون ایراد هرگونه اتهامی سه هفته بازداشت شد.
wikijoo: لاگوس،_ریکاردو_(۱۹۳۸)