لاگرانژ ژوزف لویی

لاگْرانْژ، ژوزِف لوئی (۱۷۳۶ـ۱۸۱۳)(Lagrange, Joseph Louis)
لاگْرانْژ، ژوزِف لوئی
(نام اصلی: جوزپه لودوویکو لاگرانژ) ریاضی دان فرانسوی، زادۀ ایتالیا. در اثرش با نام مکانیک تحلیلی (۱۷۸۸)، آنالیز ریاضی را با استفاده از اصولی که آیزاک نیوتون برقرار کرده بود، در مسایلی ازجمله حرکت سیارات وقتی تحت تأثیر نیروی گرانشی یکدیگرند به کار برد. در تورینو زاده شد و در آن جا، در ۱۹سالگی به استادی ریاضیات در مدرسۀ توپخانه سلطنتی منصوب شد. در ۱۷۶۶، فردریک کبیر، پادشاه پروس، از او دعوت کرد مدیریت آکادمی علوم برلین را برعهده گیرد. در ۱۷۸۷، به دعوت لوئی شانزدهم به پاریس رفت تا عضو آکادمی سلطنتی فرانسه شود. از ۱۷۹۷، استاد اِکول پلی تکنیک بود. در ۱۷۵۵، با فراتررفتن از نظریۀ صوت نیوتون، منازعه دربارۀ ماهیت صوت را حل و فصل کرد. بعدها، بعضی از قضیه های پیِر دو فرما را اثبات کرد که ۱۰۰ سال ثابت نشده بودند. لاگرانژ در مکانیک تحلیلی توانست نظریۀ مکانیک سیالات و جامدات را به اصلی تحلیلی فروکاهد و آن را بدون استفاده از تصویر و نمودار توضیح دهد. درس های او در اِکول پلی تکنیک، با نام نظریۀ توابع تحلیلی(۱۷۹۷) و درس هایی دربارۀ حساب توابع (۱۸۰۶)، منتشر شدند.