لاکچه

لغت نامه دهخدا

لاکچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ ) تتماج. و آن آشی است معروف. ( آنندراج ) ( برهان ). لخشک. جون عمه. لطیفه. لاکشه. لاخشه. ( بحر الجواهر ). تتماج. ( بحر الجواهر ). رشته ای که بشکل مثلث برند، آشی که از آن پزند. توتماج. ( زمخشری ).

گویش مازنی

/laakche/ ظرف کوچک – کاسه ی کوچک چوبی

پیشنهاد کاربران

بپرس