لاکهید مارتین اِف - ۲۲ رَپتور ( به انگلیسی: Lockheed Martin F - 22 Raptor ) جنگنده تاکتیکی نسل پنجمِ تک سرنشین، دوموتوره و رادارگریز ساخت شرکت های لاکهید و بوئینگ است که برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا توسعه داده شده است. جنگنده اف - ۲۲ یکی از گران ترین، پیشرفته ترین و توانمندترین جنگنده هایی است که تا به امروز تولید شده است. [ ۲] [ ۳] با توجه به برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته نیروی هوایی آمریکا، اف - ۲۲ در درجه اول به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی شد، اما این جنگنده دارای قابلیت های هواگرد تهاجمی، جنگ الکترونیک و شنود الکترونیک نیز هست. ساخت بیشتر بخش های بدنه، سامانه سلاح ها و انجام مونتاژ نهایی بر عهده پیمانکار اصلی پروژه، لاکهید مارتین بود و بوئینگ هم وظیفه ساخت بال ها، بدنه پشتی، بخش های اویونیک و سامانه آموزشی را بر عهده داشت.
پیش از آغاز به کار رسمی اف - ۲۲ در دسامبر ۲۰۰۵ با نام اف - ۲۲ای، این هواگرد با نام های اف - ۲۲ و اف/ای - ۲۲ شناخته می شد. پس از دوره توسعه طولانی مدت و با وجود مشکلات عملیاتی، نیروی هوایی ایالات متحده قدرت هوایی - تاکتیکی این هواگرد را جزء مهمی از قدرت تاکتیکی هوایی این نیرو توصیف کرد. بیانیه نیروی هوایی بیان می کرد اف - ۲۲ با تمام جنگنده های پیشین متفاوت است و قابلیت های رادارگریزی، عملکرد آیرودینامیک و آگاهی موقعیتی آن، کارایی بی سابقه ای به این جنگنده داده است.
نیروی هوایی آمریکا قصد داشت به صورت رسمی ۷۵۰ جنگنده تاکتیکی پیشرفته خریداری کند. در سال ۲۰۰۹ میلادی، این برنامه به دلیل هزینه بالای تولید، نبود مأموریت های هوابه هوای مشخص که به دلیل تأخیر در برنامه تولید جنگنده های روسی و چینی به وجود آمد، ممنوعیت صادرات، و توسعه جنگنده چندمنظوره اف۳۵، به خرید ۱۸۷ جنگنده عملیاتی محدود شد. آخرین اف۲۲ تولیدی در سال ۲۰۱۲ تحویل نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا شد. به گزارش نشنال اینترست، کمبود فضای کافی برای حمل موشک باعث شده تا اف - ۲۲ از خط تولید کنار گذاشته شود و اینگونه نتیجه گرفتند که این ایراد که در ساختار بدنهٔ اف - ۲۲ وجود دارد قابل برطرف شدن نخواهد بود. [ ۴] شرکت لاکهید مارتین به منظور جلوگیری از ضرر دادن و همچنین تأمین بودجه برای پروژه های آیندهٔ خود درنظر دارد که نسخهٔ صادراتی اف - ۲۲ را نیز تولید کند. [ ۵] [ ۶]
در سال ۱۹۸۱، نیروی هوایی ایالات متحده نیاز به توسعه جنگنده های تاکتیکی پیشرفته برای جایگزینی با اف - ۱۵ ایگل و اف - ۱۶ فایتینگ فالکن را حس کرده بود. برنامه توسعه جنگنده های تاکتیکی پیشرفته با کد نام «آقای آسمان» ، [ الف] تحت تأثیر تهدیدهای نوظهور جهانی همچون توسعه و تولید سوخو - ۲۷ و میگ - ۲۹ شوروی بود. [ ۷] مجموعه جنگنده های جدید می توانستند از فناوری های جدید در طراحی جنگنده ها، همچون کامپوزیت ها، آلیاژ های سبک، سامانه های پیشرفته کنترل پرواز، سامانه های قوی تر نیروی محرکه و مهم تر از همه، فناوری شناساگریزی استفاده کنند. در سال ۱۹۸۳، گروه توسعه طرح جنگنده پیشرفته تاکتیکی دفتر برنامه سامانه را راه اندازی کرده و در پایگاه نیروی هوایی رایت - پترسون به مدیریت طرح پرداختند. مراحل ارائه و تأیید طرح پیشنهادی در سپتامبر ۱۹۸۵ انجام شد و تأکید طرح روی ویژگی های پنهان کاری و پرواز ابرپیمایشی بود. در ۳۱ اکتبر ۱۹۸۶، لاکهید مارتین و نورثروپ از میان هفت شرکت انتخاب شدند. لاکهید با بوئینگ و جنرال داینامیکس یک طرف قرار گرفت و نورثروپ به مک دانل داگلاس پیوست. به هر پیمان کار زمان پنجاه ماهه ای داده شد تا طرح خود را ارائه دهد. گروه لاکهید وای اف - ۲۲ و گروه نورثروپ وای اف - ۲۳ را طراحی کرد. [ ۸] [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش از آغاز به کار رسمی اف - ۲۲ در دسامبر ۲۰۰۵ با نام اف - ۲۲ای، این هواگرد با نام های اف - ۲۲ و اف/ای - ۲۲ شناخته می شد. پس از دوره توسعه طولانی مدت و با وجود مشکلات عملیاتی، نیروی هوایی ایالات متحده قدرت هوایی - تاکتیکی این هواگرد را جزء مهمی از قدرت تاکتیکی هوایی این نیرو توصیف کرد. بیانیه نیروی هوایی بیان می کرد اف - ۲۲ با تمام جنگنده های پیشین متفاوت است و قابلیت های رادارگریزی، عملکرد آیرودینامیک و آگاهی موقعیتی آن، کارایی بی سابقه ای به این جنگنده داده است.
نیروی هوایی آمریکا قصد داشت به صورت رسمی ۷۵۰ جنگنده تاکتیکی پیشرفته خریداری کند. در سال ۲۰۰۹ میلادی، این برنامه به دلیل هزینه بالای تولید، نبود مأموریت های هوابه هوای مشخص که به دلیل تأخیر در برنامه تولید جنگنده های روسی و چینی به وجود آمد، ممنوعیت صادرات، و توسعه جنگنده چندمنظوره اف۳۵، به خرید ۱۸۷ جنگنده عملیاتی محدود شد. آخرین اف۲۲ تولیدی در سال ۲۰۱۲ تحویل نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا شد. به گزارش نشنال اینترست، کمبود فضای کافی برای حمل موشک باعث شده تا اف - ۲۲ از خط تولید کنار گذاشته شود و اینگونه نتیجه گرفتند که این ایراد که در ساختار بدنهٔ اف - ۲۲ وجود دارد قابل برطرف شدن نخواهد بود. [ ۴] شرکت لاکهید مارتین به منظور جلوگیری از ضرر دادن و همچنین تأمین بودجه برای پروژه های آیندهٔ خود درنظر دارد که نسخهٔ صادراتی اف - ۲۲ را نیز تولید کند. [ ۵] [ ۶]
در سال ۱۹۸۱، نیروی هوایی ایالات متحده نیاز به توسعه جنگنده های تاکتیکی پیشرفته برای جایگزینی با اف - ۱۵ ایگل و اف - ۱۶ فایتینگ فالکن را حس کرده بود. برنامه توسعه جنگنده های تاکتیکی پیشرفته با کد نام «آقای آسمان» ، [ الف] تحت تأثیر تهدیدهای نوظهور جهانی همچون توسعه و تولید سوخو - ۲۷ و میگ - ۲۹ شوروی بود. [ ۷] مجموعه جنگنده های جدید می توانستند از فناوری های جدید در طراحی جنگنده ها، همچون کامپوزیت ها، آلیاژ های سبک، سامانه های پیشرفته کنترل پرواز، سامانه های قوی تر نیروی محرکه و مهم تر از همه، فناوری شناساگریزی استفاده کنند. در سال ۱۹۸۳، گروه توسعه طرح جنگنده پیشرفته تاکتیکی دفتر برنامه سامانه را راه اندازی کرده و در پایگاه نیروی هوایی رایت - پترسون به مدیریت طرح پرداختند. مراحل ارائه و تأیید طرح پیشنهادی در سپتامبر ۱۹۸۵ انجام شد و تأکید طرح روی ویژگی های پنهان کاری و پرواز ابرپیمایشی بود. در ۳۱ اکتبر ۱۹۸۶، لاکهید مارتین و نورثروپ از میان هفت شرکت انتخاب شدند. لاکهید با بوئینگ و جنرال داینامیکس یک طرف قرار گرفت و نورثروپ به مک دانل داگلاس پیوست. به هر پیمان کار زمان پنجاه ماهه ای داده شد تا طرح خود را ارائه دهد. گروه لاکهید وای اف - ۲۲ و گروه نورثروپ وای اف - ۲۳ را طراحی کرد. [ ۸] [ ۹]
