لاکردار

/lAkerdAr/

برابر پارسی: بدکردار، بی آیین، بیدین

معنی انگلیسی:

ill-treating, unprincipled

لغت نامه دهخدا

لاکردار. [ ک ِ ] ( ص مرکب ) ( از: لای عربی + کردار فارسی ) و آن دشنام گونه ای است که لوطیان دهند.

بی صفت ( دشنامی است که بطرف دهند . )

(کِ ) [ ع - فا. ] (ص مر. ) (عا. ) بی - مروت ، ناجوانمرد.

بَدِرَه

تکرار نشدنی