لاکتریوس شیرین یا لاملا یا گیل، [ نیازمند منبع] هایمنوفورهایی نرم در زیر کلاه برخی از گونه های قارچ است. گیل ها توسط قارچ ها به عنوان وسیله ای برای پراکندگی هاگ ( هاگ زایی ) استفاده می شود و برای شناسایی گونه ها مهم است. گیل ها بر اساس شکل خود در چسبیدن به ساقه در نگاه از پهلو طبقه بندی می شوند، همچنین رنگ، تراکم و شکل تک تک گیل ها نیز از ویژگی های مهم در طبقه بندی آنهاست. گیل ها می توانند ویژگی های میکروسکوپی یا ماکروسکوپی متمایز داشته باشند. به عنوان مثال، گونه های لاکتریوس به طور معمول لاتکس از آبشش خود ترشح می کنند.
در ابتدا باور بر این بود که همه قارچ های گیل دار از نوع قارچ های تیغک دار هستند، اما زمانی که قارچ های بیشتری با جزئیات مورد مطالعه قرار گرفتند، نشان داده شد که برخی از گونه های گیل دار از از این گونه نیستند. اکنون واضح است که این یک مورد از تکامل همگرا است ( یعنی ساختارهای گیل دار به طور جداگانه تکامل یافته اند ) به جای اینکه یک ویژگی آناتومیک باشد که فقط یک بار تکامل یافته است. دلیل اینکه اکثر قارچ های چتری به این صورت تکامل یافته اند این است که وجود گیل، موثرترین وسیله برای افزایش نسبت سطح به جرم است و این پتانسیل تولید و پراکندگی هاگ را افزایش می دهد. [ ۱] [ ۲]
از نظر ریخت شناسی، گیل ها بر اساس چسبندگی به ساقه تقسیم می شوند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ابتدا باور بر این بود که همه قارچ های گیل دار از نوع قارچ های تیغک دار هستند، اما زمانی که قارچ های بیشتری با جزئیات مورد مطالعه قرار گرفتند، نشان داده شد که برخی از گونه های گیل دار از از این گونه نیستند. اکنون واضح است که این یک مورد از تکامل همگرا است ( یعنی ساختارهای گیل دار به طور جداگانه تکامل یافته اند ) به جای اینکه یک ویژگی آناتومیک باشد که فقط یک بار تکامل یافته است. دلیل اینکه اکثر قارچ های چتری به این صورت تکامل یافته اند این است که وجود گیل، موثرترین وسیله برای افزایش نسبت سطح به جرم است و این پتانسیل تولید و پراکندگی هاگ را افزایش می دهد. [ ۱] [ ۲]
از نظر ریخت شناسی، گیل ها بر اساس چسبندگی به ساقه تقسیم می شوند:
wiki: لاکتریوس شیرین