لاکای نیکلا لویی دو

لاکای، نیْکُلا لوئی دو (۱۷۶۲ـ۱۷۱۳)(Lacaille, Nicolas Louis de)
لاکای، نیْکُلا لوئی دو
اخترشناس فرانسوی. از ۱۷۵۰ تا ۱۷۵۴، موقعیت های نزدیک به ۱۰هزار ستارۀ نیمکرۀ جنوبی آسمان را تعیین کرد. همچنین، چند تحقیق زمین پیمایشی انجام داد و برای نخستین بار کمان نصف النهاری نیم کرۀ جنوبی را اندازه گرفت. در رومینی، نزدیک رنس، زاده شد. در پاریس الهیات خواند. رصدهای اخترشناسی اش را از ۱۷۳۷ آغاز کرد و در دو طرح آکادمی علوم، در ۱۷۳۸ و ۱۷۳۹، شرکت جست. در ۲۶سالگی استاد ریاضی کولژ مازارن (انستیتو فرانسۀ کنونی) در پاریس شد. چندی بعد، مسئولیت رصدخانه ای را به او سپردند. به رغم کمبود تجهیزات در دماغۀ امید نیکِ افریقای جنوبی، شمار زیادی از ستاره های قدر هفتم را، که با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند، در فهرستی گرد آورد. چهارده صورت فلکی جدید را ترسیم و نام گذاری کرد و برای این منظور، رسم سنتی اسطوره شناختی را کنار گذاشت و درعوض نام های مربوط به تجهیزات علمی و اخترشناسی معاصرش را برگزید. رصدهای هم زمان او در دماغه و ژوزف دو لالاند در برلین، خط مبنایی طویل تر از شعاع زمین فراهم آورد و موجب اندازه گیری دقیق اختلاف منظر قمری و درنتیجه، فاصلۀ ماه از زمین شد. فهرست نامۀ ستارگان (۱۷۶۳)، اثری شامل همۀ یافته های او از نیم کرۀ جنوبی است، که حدود ۱۰هزار ستاره، و شماری از خوشه های ستاره ای و سحابیهای درخشان را دربر می گیرد.